Vluchtelingenkamp
Faisa zit met het gezin van haar tante jarenlang vast in een vluchtelingenkamp in Ethiopië. Ze proberen er een visum voor Amerika te regelen maar dat mislukt keer op keer. Uiteindelijk krijgen ze de kans om via Frankrijk naar Nederland te reizen. Het is dan 1992.
Nieuwe start
In Nederland zit de inmiddels 18-jarige Faisa met haar tante’s familie in een AZC in Zwolle. Maar, zoals zoveel vluchtelingen overkomt, volgt daarna nog een reeks van andere AZC’s en opvangcentra: Zeewolde, Friesland, Zeeland en ten slotte Vught. Alles bij elkaar een jaar omzwervingen in Nederland. In eerste instantie wordt haar asielaanvraag afgewezen. Ze woont niet meer bij haar tante maar met 3 andere gevluchte Somalische vrouwen en een kind in een huis in Vught. In 1994 lukt het een verblijfsvergunning te krijgen en gaat ze aan de slag bij koninklijke Sanders, een cosmeticabedrijf in Vlijmen. Daar blijft ze werken, tot de geboorte van haar eerste kind.
Weerzien
Want Faisa leert in Vught een Somalische man kennen, waarmee ze 3 jaar later trouwt. Samen krijgen ze drie kinderen: dochter Nassim en zonen Khalid en Fahmi. Tijdens haar huwelijk heeft ze eindelijk een kans om haar ouders weer te zien. In 1999 reist ze met haar (dan) twee kinderen naar Djibouti waar ze haar ouders, broers en zussen na bijna 12 jaar eindelijk weer kan omarmen. Het is een erg emotioneel weerzien.
Birmingham
Zes jaar later besluit Faisa te scheiden van haar man. Zijn gedrag is in de loop der jaren steeds bezitteriger en gewelddadiger geworden en ook de scheiding veroorzaakt weer veel woede. Uit veiligheid voor zichzelf en haar kinderen besluit ze al vóór de scheiding officieel is naar Birmingham in het Verenigd Koninkrijk te verhuizen. Daar staat ze dan. Weer alleen in een nieuw land, maar nu als alleenstaande moeder van 35 met drie kinderen onder de tien jaar. Voor Faisa is het belangrijkst dat iedereen veilig is én ze woont er in de buurt van haar broer en zus die daar inmiddels ook een nieuw thuis hebben gevonden. Faisa werkt er jaren als Supervisor op een school.
Vrouwenopvang
In de tien jaar dat Faisa met haar kinderen in Birmingham woont wordt er autisme gediagnosticeerd bij haar zoontje. Omdat er betere behandelmogelijkheden zijn in Nederland besluit ze in 2015 met haar kinderen terug naar Nederland te gaan. Maar het lukt dan natuurlijk niet een-twee-drie om woonruimte te vinden. Daarom wonen ze eerst in bij een vriendin in Vught en na lang aandringen (elke dag bellen!) kan ze terecht bij de Vrouwenopvang aan de Aartshertogenlaan. Daar woont ze 9 maanden lang met de kinderen op een kleine kamer. Het is geen gemakkelijke tijd, maar Faisa is vastberaden.
Na eerst nog 3 maanden een tijdelijke woning op de Hambaken te hebben gehad, krijgt Faisa een huis toegewezen aan de Boschveldweg. Daar woont het gezin nu nog steeds. Hoewel Den Bosch voor iedereen hun 'thuis' is wordt er in huize Alim nog steeds voornamelijk Engels gesproken onder elkaar, afgewisseld met wat Nederlands en Somalisch. Na zo goed als opgegroeid te zijn in een Engelstalig land is dat van de kinderen ook wel te begrijpen.
Fietswerkplaats
Na tien jaar afwezigheid uit Vught en Den Bosch kost het Faisa wat moeite om haar draai weer te vinden zonder haar familie en vrienden om haar heen. Via een van de weinige vriendinnen die ze nog kent komt ze in contact met de Fietswerkplaats van Copernikkel in Boschveld. Daar raakt ze aan de praat met Ton en Marieke, die dan de Fietswerkplaats coördineren. Het klikt goed tussen Faisa en de mensen van de Fietswerkplaats en ze gaat al snel op fietsles.
Teruggeven
Faisa leert ook fietsen repareren en voelt zich duidelijk op haar gemak in de welkome omgeving aan de Kelvinstraat in Boschveld. Ze wil graag iets teruggeven aan het land dat haar zo goed heeft opgevangen en besluit zelf(s) fietsles te gaan geven. Ze helpt ook vaak bij de kledingreparaties van de NaaiMeetUp en ook de BoschveldWereldkeuken maakt graag gebruik van haar kooktalenten uit de Somalische keuken. Faisa is een graag gezien én druk baasje bij de initiatieven van Copernikkel.
Copernikkel betekent veel voor Faisa, zegt ze. Ze heeft er in de ruim 10 jaar die ze er alweer rondloopt, veel lieve mensen leren kennen en vrienden gekregen.
Foto: Olaf Smit
